όπως χωρίς προειδοποίηση ερωτεύεσαι και χάνεις τον ύπνο σου για κάποιον
και περνάς ώρες αφασίας να χαμογελάς σα χαζοχαρούμενο μόνο στη σκέψη του
και αρχίζεις [κι αυτός μαζί σου] να του μιλάς σα να νιαουρίζεις όποτε είσαστε μαζί
και όταν το συνειδητοποιήσεις τρομάζεις αλλά δεν μπορείς να σταματήσεις (because it's sooo cute) και σε κάτι λιγότερο από 2 μήνες κάνετε όνειρα και συζητάτε για τ'αγαπημένα σας ονόματα such as Ιφιγένεια for him, Μάρκος for you;
Έτσι ξαφνικά όλα γίνονται αναμνήσεις
...anathema Frankfurt :(
Έτσι ξαφνικά,
εκεί που κάθεσαι και μετράς τις μέρες από τότε που χωρίσατε
και χάνεις τον ύπνο σου γι'αυτόν
και περνάς ώρες αφασίας να κλαίς μόνο στην σκέψη του
και σιχαίνεσαι να βρίσκεσαι με ζευγάρια που νιαουρίζουν αντί να μιλάνε φυσιολογικά (γιατί είναι τόοοσο ηλίθιο)
και ακόμη και μετά από σχεδόν 2 χρόνια ελπίζεις ότι κάπου κάποτε κάτι θα συμβεί και θά στε πάλι μαζί γιατί δεν μπορεί να νιώσεις το ίδιο για κάποιον άλλο που σημαίνει (;;;) ότι... "you were meant to be t o g e t h e r"
Έτσι ξαφνικά,
σού 'ρχεται η φλασιά!
Σου πάει να χαμογελάς πολύ περισσότερο από το να μιζεριάζεις.
Σου ταιριάζει να κάνεις όνειρα για σένα, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα σαι μόνη σου, αλλά τουλάχιστον alive and kicking.
Σου αξίζει να πιστεύεις ότι θα ξαναείσαι ευτυχισμένη και αυτή τη φορά με κάποιον που θα αισθάνεται (όχι χρειάζεται) το ίδιο με σένα.
Κι αυτή η μέρα δεν είχε μέχρι τώρα σημασία π.χ γιορτή, γενέθλια, 1ο ραντεβού, χωρισμός.
Κι αυτή είναι η μέρα που αποφασίζεις από τις 3 τελείες να περάσεις στη 1 τελεία και παύλα.
Αυτή τη μέρα την ονομάζεις απλά ΣΗΜΕΡΑ.
Και προχωράς.
Και κάθε "σήμερα" ελπίζεις πώς θα ξεχάσεις και θα τον αγαπάς λιγότερο από χθες.
Και το σήμερα αποκτά άλλη αξία...because YOU worth it ._
ifigeneia for him / "best of me" for all the rest of you
No ρε φίλε, I won't celebrate Valentine's day, I celebrated pancake day instead...έχεις πρόβλημα;
12 Φλεβάρη 2013: Pancake day- η τιμητική της τηγανήτας (κάτι σαν χυλόπιτα) αυτό κι αν είναι οξύμωρο!
Κι επειδή δε λέει να περνάς τέτοια μέρα μόνο/η σου, κάλεσα σχεδόν όλη την Ελληνοπαρέα του Ντάαρμπυ ("the Greeks" όπως τους αναφέρω στην συγκάτοικο για να ακούγεται πιό intimidating λες και μιλάω για τη μαφία) για να μοιραστούμε θερμίδες κι ενοχές μεταξύ άλλων με μουσικό background τον 1055rock.
Πείσμα και όρεξη για ζωή-συναίσθημα-ρομάντσο (και pancakes) συνδυασμένα με τα γέλια και πειράγματα καλών φίλων και 2-3 κουβέντες από αυτούς που σε νοιάζονται ...that's all it takes. Και η ζωή συνεχίζεται...όπως νά ναι...
Δουλειά, διάβασμα, έλλειψη ύπνου...να προλάβω την εργασία για το UNI, να προετοιμαστώ για τους Ευρωπαίους auditors, να κανονίσω το monthly meeting με τα μαναgeράκια, και νά χω να ετοιμάσω και παραδείγματα εργασιακής μου απόδοσης για το 2012.
Πφφφ...άγχος-πολύ άγχος.
Και ναι τα πρόλαβα όλα και ήρθε και η ώρα του appraisal από το αχώνευτο αφεντικό μου (και τον χαρακτηρίζω έτσι χωρίς φόβο και πάθος γιατί αφενός δε μιλάει Ελληνικά και αφετέρου δεν τον κόβω για bloggακια-και να είναι δηλαδή, μεταξύ μας, το δικό μου blog θα διαβάσει;;;).
Το score (performance category rate Αγγλιστί) λοιπόν έχει ως εξής: 1:unsatisfactory Κάηκες μ'άλλα λόγια...μακρυά από μας. 2:developing Θα χρειαστείς βαζελίνη γιατί το αφεντικό θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο(και από παντού) να σε βοηθήσει να ανατρέψεις το χαμηλό score. Ξέχνα το χαβαλέ και τα tea breaks(οι φραπεδιές σπανίζουν εδώ στα ξένα).Ετοιμάσου για νέες προκλήσεις και συναρπαστικές εμπειρίες στη δουλειά μέχρι αργά...ΒΑΖΕΛΙΝΗ. 3:fully competent Φούλι, όχι χαζά. Το κατέχεις το πράγμα και το αφεντικό,οσο αχώνευτο και να ναι, σε εμπιστεύεται. 4: exceeds requirements Δεν παίζεσαι, αποδίδεις πέραν του δέοντος.Σε αναγνωρίζει όχι μόνο το μικρό αφεντικούλι (το αχώνευτο) αλλά και τα μεγάλα μυαλά της εταιρίας.
Έτσι από χθές είμαι περήφανη και καυχιέμαι ότι....
" I AM NUMBER FOUR "
Και λέω να μην το πολυαναλύσω και συνειδητοποιήσω ότι απλά είμαι malakas με κράνος, μιάς και η τιμή δε συνοδεύεται και από μισθολογική αύξηση, αλλά να χαρώ την αναβάθμισή μου από ΝΟΥΜΕΡΟ σε ΨΩΝΙΟ.
Music has always been a major factor determining my mood, my thoughts, my choices.
And just to clarify: I like LISTENING to music.
The only moments I dare to also sing, are whenever I'm sure noone is around to listen to me, such as when driving!
Have you ever felt that radom songs could make you feel high ("έτσι") or down ("γιουβέτσι")?
Today, λοιπόν, and while drinking my cold coffee (milk, sugar and a hint of coffee) I turned my favourite radio station on and all of a sudden... I'm γιουβέτσι again :( .
At least that gave me an inspiration of what to cook for the day, either gouvetsi or Tesco burgers{μέσα μου ένα άλογο τυφλό}...always look on the bright side of life.Every little helps!
